Cedyński Park Krajobrazowy ścieżki przyrodnicze to propozycja jednodniowej wycieczki pieszo- samochodowej lub rowerowej. Park ten charakteryzuje się bogatą rzeźbą terenu, a ponad 60% powierzchni pokryte jest lasem. Jak na teren nizinny znajdziemy tu sporo punktów widokowych zarówno na Odrę, jak i okoliczne jeziorka. Na szlakach pieszych nie ma tłumów, raczej ciężko tu kogoś spotkać. Przemieszczanie się pomiędzy ścieżkami jest dość męczące. Słaba jakość dróg asfaltowych nie zachęca. Oznaczenia ścieżek i tablice edukacyjne też już nie są w najlepszej kondycji.
Spis treści
Dolina Miłości
Dolina Miłości to pozostałości po parku rodziny von Humbert. Anna przekształciła część Zatońskich Wzgórz w park, który był prezentem dla męża i wyrazem jej miłości. Przez lata teren parku się powiększał, aż osiągnął blisko 80ha. Były tu stawy z rybkami, Domek Szwajcarski, Diabelski Most, czy Wzgórze Uciech. Projekt kontynuowali potomkowie Anny i Carla. W latach przedwojennych miejsce to było modne, przypływały tu statki z turystami. W czasie II Wojny Światowej wszyscy mężczyźni rodu von Humbert zginęli na froncie. Po wojnie park trafił w ręce Lasów Państwowych, wycięto drzewa i założono szkółki leśne. Dopiero w 1992r park wpisano na listę Ewidencji Zabytków, a od 2005r park jest rewitalizowany.
Jak dojechać?
Park znajduje się na północnym skraju parku krajobrazowego, w Zatoniu Dolnym. Jedziemy DK 26 w kierunku granicy polsko-niemieckiej w Krajniku Dolnym. Przed samym Krajnikiem skręcamy w lewo na Cedynię i dramatycznym asfaltem jedziemy ok 3km i skręcamy w prawo na Zatoń Dolny. Tutaj są już tabliczki kierunkowe. Jadąc wzdłuż Odry docieramy do parkingu przed samym parkiem.
Dolina Miłości opis trasy
Do wyboru mamy dwie wyznaczone trasy, albo możemy po prostu pochodzić po wydeptanych ścieżkach. Czerwona- ścieżka górska jest dłuższa i bardziej stroma, natomiast niebieska- ścieżka Anny jest łatwiejsza i nieco krótsza. Przed wejściem jest mapka z rozrysowanymi szlakami. Aktualnie park przypomina bardziej las położony na zboczu, w którym co jakiś czas pojawiają się atrakcje. Pierwszą z nich są stawy Adama i Ewy. Co prawda rzeźby znajdujące się na wodzie to Diana i Apollo, a właściwie ich repliki.
Za stawami ścieżki się rozchodzą. Niebieska prowadzi m.in. przez wzgórze uciech, jezioro Hetty (którego już nie ma), domek szwajcarski ( a właściwie miejsce po domku). W najważniejszych punktach postawione są tabliczki z historią danego miejsca. Ścieżka Anny liczy ok 5km i jest przyjemnym spacerem po pagórkowatym terenie.
Ścieżka w Rezerwacie Bielinek
Rezerwat ten powstał już w 1927r w celu ochrony m.in. roślin kserotermicznych (ciepłolubnych) znajdujących się na zboczach południowych wzgórza, gdzie temperatura piasku potrafi dochodzić do 70st C. Obszar chroniony położony jest na wysoczyźnie stanowiącej krawędź Doliny Odry i poprzecinany jest 12 wąwozami. U stóp zbocza znajduje się koryto Starej Odry- pozostałość po obszarach zalewowych sprzed uregulowania brzegu rzeki.
Jak dojechać?
Początek ścieżki znajduje się przed wsią Bielinek. Od strony Cedyni jedziemy na Lubiechów Dolny i za wsią skręcamy w lewo na Bielinek, albo od strony Doliny Miłości jedziemy dalej na Piasek i stamtąd na Cedynię. Po ok 7km skręcamy na Bielinek. Parkujemy na 3 parkingu, zaraz przed wsią.
Rezerwat Bielinek opis trasy
Oznakowanie szlaku jest trochę nieczytelne. Najpierw z parkingu idziemy na punkt widokowy na Starą Odrę. Korzystamy ze znaków kierunkowych i już po niecałym kilometrze jesteśmy na miejscu. Po drodze przechodzimy przez jeden z wąwozów. Ścieżka jest mało uczęszczana i lubi porastać pokrzywami i innymi roślinami, przez co mimo że trudniejsza do przejścia, wygląda urokliwie.
Punkt widokowy kiedyś był pewnie bardziej widokowy niż aktualnie. Niestety nikt nie dba o przycinanie drzew i krzewów i za kilka lat nie będzie widać absolutnie nic. Na miejscu można skorzystać z wiaty turystycznej i plansz z mapą parku.
Żeby przejść pozostałą część ścieżki musimy się cofnąć prawie do początku i skręcić w prawo w nieoznakowaną, szeroką ścieżkę leśną prowadzącą po zboczu wąwozu. Dalsza część trasy prowadzi po zboczach kolejnych jarów, oddalając się i przybliżając do skarpy, z której widać Odrę. Droga jest łatwa, w całości prowadzi po lesie.
Kolejny punkt widokowy również już zarasta, tak jak i ławki umieszczone na szlaku. Stąd jednak i tak więcej widać, a kawałek dalej jest odkryta przestrzeń, gdzie można się zatrzymać i nacieszyć się widokiem Doliny Odry.
Szlak w jedną stronę ma 5km, wrócić można albo tą samą drogą, albo asfaltem.
Wrzosowiska Cedyńskie
To miejsce było dla mnie najbardziej pozytywnym zaskoczeniem. Schowane za krzakami przy głównej drodze, nie zapowiadało się zbyt interesująco. Za to po wejściu na ścieżkę wyłania się nam krajobraz, który bardziej kojarzy mi się z morskimi wydmami niż nadrzeczną niziną.
Rezerwat ten ochrania wzgórza pokryte wrzosowiskami i roślinnością kserotermiczną.
Jak dojechać?
Pomiędzy Cedynią a Osinowem Dolnym, przy DW124 po lewej stronie znajdziemy parking na dosłownie 2-3 samochody. Łatwo jest go przegapić, ale w Google Maps naniesiony jest ten rezerwat na mapę.
Opis trasy
Cała trasa to ok 900m od parkingu do punktu widokowego. Idziemy piaszczystą, wydeptaną ścieżką, w bardziej grząskim terenie pobudowano drewnianą kładkę.
Punkt widokowy cały czas widzimy przed nami na wzgórzu, więc na pewno można się tu zgubić 🙂 Dookoła wszędzie są krzaczki wrzosów, więc serdecznie polecam wybrać się tam jesienią, bo jak kwitną, to widok musi być niesamowity. Połowa trasy biegnie pod górkę, ale widok na odrę i piaszczyste wzgórza warty jest tej krótkiej wspinaczki.
Cedyński Park Krajobrazowy ścieżki przyrodnicze absolutnie nie wyczerpuje tematu szlaków tym niesamowicie zróżnicowanym parku. Samych punktów widokowych jest tu naprawdę sporo, więc warto zapoznać się na dzień dobry z mapą parku i zaplanować wycieczkę. Jednym z ciekawszych miejsc jest Osinów Dolny i najbardziej wysunięty na zachód punkt Polski.
Może zainteresuje Cię również: Ińsko-Głowacz – zielonym szlakiem PTTK