Ścieżka przyrodnicza Okolice Łuknajna to propozycja Mazurskiego Parku Krajobrazowego na zapoznanie się z terenami ochronnymi łabędzia niemego. Szlak biegnie wzdłuż granicy Rezerwatu Łuknajno- największego siedliska łabędzia niemego w Polsce. Co prawda ciężko tutaj pisać o zapierających dech widokach na jezioro bo…. nie licząc wieży widokowej to jeziora zbyt dużo nie zobaczymy. Co nam oferuje ścieżka? Rozległe krajobrazy łąk i pastwisk, a także charakterystyczne mazurskie pagórki. Latem trzeba pamiętać o nakryciu głowy, bo teren jest otwarty i w niewielkim procencie zalesiony. Rośnie tutaj barszcz sosnowskiego, więc trzeba uważać, żeby się nie poparzyć.
Jak dojechać?
W Mikołajkach zjeżdżamy na ul. Jana Pawła II i jedziemy nią cały czas prosto. Za miasteczkiem asfalt zmieni się w utwardzoną drogę gminną, którą jedziemy aż do Łukanjna. Parkujemy na darmowym parkingu pod Gospodą Pod Łabędziem.
Ścieżka przyrodnicza Okolice Łuknajna opis trasy
Trasa ma kształt lekko zniekształconej litery B, więc można ją przejść w całości, albo skrócić o połowę. Szlak oznakowany jest białym kwadratem ze skośnym, zielonym paskiem. Ruszamy częściowo brukowaną drogą w stronę lasu i skręcamy w lewo. Oznaczenia są bardzo często, więc nie trzeba się stresować, że się zgubimy. Początkowo ścieżka wiedzie wzdłuż pastwiska, po czym rozwidla się i mamy do wyboru 2 drogi. My idziemy w lewo, wzdłuż długiej kreski litery B.
Początkowo polna droga jest mocno rozjeżdżona przez ciężki sprzęt i przez to okropnie błotnista. Omijamy budowę ośrodka i wychodzimy na trochę lepiej utwardzoną drogę. Na trasie często można spotkać tabliczki z ostrzeżeniem o występowaniu barszczu. Latem na pewno trzeba tu bardzo uważać.
Trasa biegnie wzdłuż Rezerwatu Jezioro Łuknajno. Jezioro mamy po lewej stronie, słabo widoczne wśród drzew. Po prawej za to możemy oglądać pagórkowate łąki, ze skąpym zadrzewieniem.
Mijamy dochodzące z boku oznaczenia szlaku i idziemy dalej prosto. Docieramy do punktu, w którym po dawnych zabudowaniach wsi zostały tylko drzewa owocowe i nasza droga skręca w prawo. Teraz zostały nam do przejścia dwa brzuszki z litery. Szlak prowadzi nas łąkami, ścieżka wije się w górę i w dół. Nie spotkacie tu zbyt wielu drzew, dlatego latem może być tu bardzo upalnie.
Pomiędzy trawami, w zagłębieniach pochowane są małe oczka wodne, które zapewne w gorących miesiącach zanikają.
Wchodzimy do lasu i ostatnie metry idziemy dość zniszczonym i niezbyt ciekawym użytkiem leśnym. Przy parkingu znajdziemy kierunkowskaz do wieży widokowej na jezioro Łuknajno. W sezonie letnim otwarta jest również wieża widokowa na jezioro Śniardwy. Do wieży idziemy ścieżką przez ok 300m i docieramy na brzeg jeziora.
Małe podsumowanie
Nie jest to ciekawa propozycja wycieczki. Na dobrą sprawę nie za bardzo wiem, co autor tej ścieżki miał na myśli. Może w miesiącach cieplejszych, łąki są atrakcyjniejsze i więcej na nich ptaków. Dla mnie teren ten okazał się być nieciekawy widokowo i przyrodniczo, poza tym pracujące ciężkie maszyny przy rezerwacie ornitologicznym nie wróżą nic dobrego dla tego skrawka chronionego krajobrazu.
Długość trasy: 7,5km
Trudność trasy: łatwa
Opłaty: brak
W niedalekiej odległości znajdziesz również:
